... posłuchajcie w przerwie od czytania
Album: Ride the Lightning (1984) Metallica
Recenzje płyt, własne przemyślenia.
czwartek, 20 października 2022
środa, 19 października 2022
Human Barbecue "Red Sun Rising"
Pisząc kilka słów na temat płyty "Dawn of an Eyeless Realm" (TU) grupy Xenotheory, wspominałem że w muzyce z gatunku Slamming panuje istny marazm, a ukazujące się krążki są powielaniem dotychczasowych dokonań bez odrobiny czegoś nowego i słowa te podtrzymuje, ale ... no właśnie.
W czerwcu bieżącego roku ukazał się trzeci długogrający album Slamming Brutal Death Metal'owej hordy, o dość przezabawnej nazwie, Human Barbecue, a pojawienie się tej płyty należy odnotować.
"Red Sun Rising" bo taki tytuł nosi ta pozycja, to bardzo dobrze zagrany i przemyślany materiał, to taka ociekająca niczym nieskrępowaną brutalnością dźwięków krwawa łaźnia ... czyli to co widzicie na okładce płyty znajduje się także w jej wnętrzu. Prawdziwy grill dla naszych uszu i serc, który ucieszy, jak również nasyci każdego miłośnika przypiekanych steków.
Human Barbecue to belgijskie duo, a ich 34 minuty mało skomplikowanego grania przyozdobione rykami, bo śpiewem to trudno nazwać, Jason'a Lambert'a, jest godne polecenia i zapisania w pamiętniczku, co niniejszym czynię.
sobota, 15 października 2022
Acephalix "Theothanatology"
Jeśli lubicie lekko wchodzące rytmy to będzie wam się podobało.
... pam pam ... i głowa się kołysze.
Całkowicie przypadkiem wpadłem na wypuszczony w ostatnim dniu września album "Theothanatology", pochodzącego z Kalifornii, Death Metal'owego Acephalix, a że lubię komiksy Asterix i Obelix, to jak mogłem nie posłuchać zespołu, którego nazwa świetnie by pasowała do imienia jednej z postaci. Nie zawiodłem się.
Muzyka zarejestrowana na płycie, przypomnę że mówimy o Death Metal'u, to prosta dziecięca kreskówka, którą można posłuchać między głównymi posiłkami, lub z powodzeniem grać na festynach ku uciesze publiczności i nie piszę tego ze złośliwości, ale takie właśnie odniosłem wrażenie.
"Theothanatology" to 31 minut słabego przedstawienia, utrzymanego w rytmicznych uderzeniach bębniarza z całą masą rytmicznych gitarowych riffów i to wszystko przybrane rytmicznie prowadzonymi wokalami, a jeżeli mało użyłem słowa rytmiczny to tylko dlatego, aby was nie zniechęcać.
*wisienka na torcie:
"Theothanatology" to czwarty długogrający album w dorobku Acephalix, a że niejednemu przypadnie do gustu, dajcie znać jak pozostałe trzy, bo ja tego przesłuchać nie dam rady.
środa, 12 października 2022
Xenotheory "Dawn of an Eyeless Realm"
Dawno nie było żadnego albumu z gatunku Slamming ... no to jest.
Zacznijmy od dużego C - ten album jest absolutnie fantastyczny ... nie fenomenalny, bo do tego mu dużo brakuje, ale właśnie fantastyczny!
Już od paru dobrych lat na rynku muzyki opisywanej jako Slamming nie wydarzyło się nic istotnego co byłoby godne uwagi, co tchnęłoby życie i odświeżyło wizerunek tej niszowej aczkolwiek interesującej formy muzycznej ekspresji. Panował istny marazm, a ukazujące się płyty był powielaniem dotychczasowych dokonań bez odrobiny czegoś nowego, czegoś co skłoniłoby do przystanięcia i dłuższego wsłuchania się w te obłąkańcze rytmy.
I oto jest, z serca Francji, Paryża, doleciały dźwięki, które rzuciły światło na zaczynającą pokrywać się pleśnią półkę z Slamming'owymi doznaniami.
24 czerwca trzyosobowa formacja Xenotheory wypuściła na rynek album "Dawn of an Eyeless Realm" opatrzony ostrzegającym napisem Uwaga Slamming Deathcore, a że nie taki mi diabeł straszny postanowiłem tam zaglądnąć.
Prawie 37 minutowy materiał okazał się być jak zanurzanie w jakiejś bliżej nieokreślonej cieczy, podczas którego opętujące mózg dźwięki przywodziły na myśl coś co chyba można usłyszeć tylko na sporo oddalonych od Matki Ziemi planetach. Ta muzyka jest jak film z gatunku Science Fiction, ciemny obraz nieludzkich klimatów i raczej nie przypadkiem na okładce płyty znalazła się postać Obcego. Niesamowite doznania.
Jest jednak jedna rzecz, której mi zabrakło, a mianowicie ciężkich zjazdów tempa, zabierających powietrze breakdown'ów z których słyną Deathcorowe kapele.
"Dawn of an Eyeless Realm" to nowy rozdział w muzyce opatrzonej przedimkiem Slamming, to album który odciśnie swoje piętno na tym gatunku ... teraz już nic nie będzie takie jak kiedyś ... miejmy nadzieję.
Warto posłuchać – gorąco polecam.
Vive la France!
Data wydania: 24/06/2022
Utworów na płycie: 10
Posłuchaj (TU)
wtorek, 11 października 2022
Ols "Pustkowia"
Dostałem list, żałuje że nie w formie papierowej, bo taka forma niesie zarówno zapach jak i charakter pisma nadawcy ... tylko jak mi go wysłać skoro do kontaktu podany jest adres email, no i o ile atrament zawsze można gdzieś znaleźć, to jak zdobyć gęsie pióro? ... ale wracając do tematu; dostałem list, a jako że do dobrego tonu należy odpisywanie na listy, to odpisuję;
Szanowna Pani.
Dziękuje za przesłanie promo-packa zawierającego album "Pustkowia", który jak zaznaczono w liście ukaże się 20 października bieżącego roku i będzie czwartym w Pani dorobku, czego pragnę pogratulować.
Skoro zaliczony zostałem do grona osób mogących zapoznać się z całym materiałem przedpremierowo, za co jeszcze raz bardzo dziękuję, pośpiesznie założyłem słuchawki, odpaliłem załączone pliki, a to co usłyszałem i poczułem, w tych kilku słowach postaram się opisać.
Zacznijmy od technikaliów, a więc jak ja to robię.
... dla porównania 
Następnie przechodzę w stan odsłuchu, czyli formy całkowitego poddania się dźwiękom płynącym ze słuchawek i nie ma większego znaczenia czy słucham ciężkich brzmień, muzyki poważnej, czy wręcz Pop'owych rytmów, rytuał pozostaje niezmienny, słucham w skupieniu.
W tym miejscu, muszę się przyznać, że nigdy wcześniej nie miałem kontaktu z Pani twórczością w żadnej formie, czy to dźwiękowej, czy też opisanej w recenzjach lub zapowiedziach, a jedyną informacją jaką dysponowałem była ta zawarta w liście, opisująca muzykę Ols jako połączenie wielu gatunków począwszy od Dark Folk'u, poprzez muzykę alternatywną, po fragmenty inspirowane atmosferycznym Black Metal'em, a to wszystko dodawało dodatkowego dreszczu emocji i chęci usłyszenia pierwszych taktów.
I stało się, impuls elektryczny pobudził do życia membrany w słuchawkach, a te wydobyły z siebie pierwsze dźwięki. Zaczęło się przedstawienie.
Jako że przyjętą formą mojej odpowiedzi jest list otwarty, nie będę dokonywał wiwisekcji przesłanego mi materiału, bo mogłoby to zostać przez Panią odebrane za nietakt i pozostawię czytających z niedosytem, co może przyczyni się do szerszego sięgnięcia po ten album, ale gdyby kiedykolwiek dane mi było napisać recenzję Pani płyty, to wyglądałaby ona tak:
Album "Pustkowia" to malownicza podróż w głąb słowiańskiej duszy, to muzyka przypominająca obrazy pędzla naszych starych mistrzów, pełna emocji i pasji, to muzyka przywołująca wspomnienia, wprawiająca słuchającego w zadumę. Piękny wokalny popis okraszony niezliczoną ilością dźwięków, rytmów które gdzieś od zawsze płyną w naszej krwi.
Z wyrazami szacunku.
Kris
PS
Dla wszystkich tych, którzy tak jak ja nigdy wcześniej nie widzieli.
... oto Ols czyli Anna Maria Olchawa
... a to jedno z nadesłanych zdjęć promujących album ... podoba mi się
... i jeszcze jedno
czwartek, 6 października 2022
Patricide "Pura Malum"
Jak ja przeoczyłem tę premierę, to nie mam bladego pojęcia ... ale ... "co się odwlecze, to nie uciecze"
"Pura Malum" drugi długogrający album polskiego Death Metal'owego Patricide.
Czym różni się ten krążek od poprzedniego "Capitis Capri Sancti" wydanego w 2019 roku?
- niczym ... bo to takie płyty, w których możesz dowolnie pozamieniać utwory, poprzenosić z jednej do drugiej i nikt się nie zorientuje.
Czy to dobrze, czy źle?
- a czy to dobrze, czy źle, że nasz rodzimy Vader prawie od czterdziestu lat brzmi i gra tak samo? ... usłyszysz kilka taktów i wiesz, że to musi grać Peter i jego banda. Może muzycy Patricide postanowili iść tą samą drogą i bez większych wygibasów fundować nam solidne Death Metal'owe granie. Czas pokaże.
Czy materiał na "Pura Malum" wart jest uwagi?
- bezdyskusyjnie ... to bardzo dobrze zaprojektowana i zagrana płyta ... Patricide jest jak lokomotywa, ale ta parowa, rozpędza się i mknie po torach swoimi stalowymi dźwiękami, tylko dym i świst ... nie do zatrzymania! Kawałek po kawałku, metr po metrze, nasyca powietrze Death Metal'em tak czystym, klasycznym, tak dobrze technicznie zagranym, tak bogatym, aż uśmiech sam ciśnie się na usta ... wspaniałe słuchowisko.
Czy nie razi, że teksty są w języku polskim?
- a czy kogoś razi, że Till Lindemann z Rammstein śpiewa po niemiecku.
Album został dobrze zrealizowany, każdy najmniejszy dźwięk jest słyszalny wyraźnie i mocno, jednak trochę brakuje im przestrzeni, powietrza, to taki strumień dźwięku jak snop światła co pada tu i teraz bez rozchodzenia się na boki, czasem przeszkadza bo oślepia, ale za to daje dobrze oświetlony obraz.
Jeżeli chcesz posłuchać jak powinno się grać czysty Death Metal to "Pura Malum" będzie doskonałym wyborem. Dobra robota Panowie!
Jeżeli nie posiadasz tego albumu w swojej kolekcji ... shame on you!
P.S.
... czy refrenem utworu "Pura Malum" są słowa: kura w maju?!? :)
poniedziałek, 3 października 2022
Strigoi "Viscera"
Zanim zaczniesz czytać te kilka słów, musisz usłyszeć ... wyobrazić sobie, że dźwięki są jak farba, którą artysta pokryje rozciągnięte na ramie płótno, ... spojrzeć na muzykę, jak na rzeźbę odlaną z brązu, na każdy jej szczegół i nie być zaskoczonym kiedy jej widok odmieni ... wszystko.
... a teraz usiądź wygodnie i daj się ukąsić strzydze:
Zainfekowani? ... skoro tak ... to zabiorę was w dalszą podróż.
Historia ta rozpoczyna się we wrześniu roku 2018, od spotkania dwóch muzyków; Gregora Mackintosh, lidera Doom/Death Metal'owego giganta Paradise Lost oraz Chrisa Casket, basisty jednego z moich ulubionych Black Metal'owych zespołów; Eastern Front.
Po połączeniu sił w formacji Strigoi, już rok później światło dzienne ujrzał ich pierwszy długogrający krążek "Abandon All Faith" - 44 minutowa ociekająca czarnym szlamem dźwiękowa przejażdżka po meandrach ludzkiej duszy.
Ostatni dzień września bieżącego roku, nakładem wytwórni Season of Mist, wychodzi kolejna długogrająca płyta, pod doskonale pasującym do zawartości tytułem "Viscera" (w przekładzie na nasze: wnętrzności). Nie będę ukrywał, że czekałem na ten moment, w którym będę mógł odbyć kolejną muzyczną podróż z artystami tego formatu.
Już pierwsze sekundy "United in Viscera" zaleciały zatęchłym powietrzem wydobywającym się z uwięzionych na płycie dźwięków, powoli, z gracją pogrzebowego karawanu, ciężki cmentarny klimat zaczął wypełniać przestrzeń pomiędzy słuchawkami. Robiło się duszno i ponuro ... i tak pozostało do samego końca.
Od dawna nie miałem okazji słuchać ponad 46 minut tak gęstych, mięsistych dźwięków, takiego nagromadzenia ciemnej energii, głęboko sięgających muzycznych ciśnień. To naprawdę rzadkość.
O ile prawie cała płyta utrzymana została w grobowym nastroju, upiornie prowadzony wokal, czy powolne tempa, to pewnym zaskoczeniem są utwory "King of All Terror" oraz "Napalm Frost" - odstające od reszty swoim wręcz Post-Punk'owym brzmieniem ... odnosi się wrażenie, że zostały dopchnięte do krążka. Nie bolą, ale są specyficzne.
"Viscera" to jedna z najlepszych płyt jakie słyszałem w tym roku. To wręcz teatralne przedstawienie, muzyka opętująca wszystkie zmysły.
Polecam!
Album "Viscera" trafi na moją półkę (TU). Zamówiony.
Data wydania: 30/09/2022
Utworów na płycie: 10
Posłuchaj (TU)
sobota, 1 października 2022
Praise The Sun "The Proffer of Light"
Muzyka Melodic Death Metal'owa to nie moja bajka, ale lubię czasem posłuchać Rotting Christ, czy Arch Enemy, tak wiec gdy ukazał się debiutancki długogrający album polskiego Praise The Sun, postanowiłem przyjrzeć się jemu bliżej.
Pierwszy "The Curtain of Life" ... wprawił mnie w osłupienie ... fantastyczny wokal, chwytająca melodia, no i wpadający w ucho refren ... nieźle się zapowiadało.
Po znacznie brutalniejszym "The Art of Agony", z bardzo dobrą pracą gitar, kolejne zaskoczenie ... "Echoes of Pompeii", z niesamowicie poprowadzonym wokalem, ukazującym pełną skalę głosu Marceliny Janik ... trzeba przyznać, że ma się czym pochwalić!
Czwarty na płycie znalazł się "Alive", znany z przedpremierowego klipu opublikowanego w sieci ... ładny, ale nie przemawia do mnie.
Kolejny "Mistaken Daughter" pomimo całej brutalności, okraszony został dobrą melodyjnością, ciekawy kawałek ... no i raz jeszcze wokal ... wokal, który przypomina mi Nine Luise Piccirillo aka Marder wokalistkę Black Metal'owego Eastern Front i jej intonację zarejestrowaną na płycie "Empire". Brawo za ten utwór!
Szósty oraz siódmy na liście; "Praise The Sun" i "Anna" są najnudniejsze, takie zagrane bez polotu, pomysłu. Ładne gitary, wokal, no ale ... słabo i odnoszę wrażenie, że te riffy już gdzieś słyszałem ... to chyba przerwa na kawę.
"The One" i "Eternal Dreams" to powrót na ścieżkę dzikości i melodyjności ... bardzo dobrze skomponowane oraz zagrane, tu muszę pochwalić pracę gitarzystów oraz bębniarza - brawo!
"The Art of Harmony" ... nic dodać, nic ująć, po prostu posłuchajcie.
No i jest moc! Kończący płytę utwór "Metalheads" z jego szybkością, pomysłowością grania, powinien być kawałkiem promującym tę płytę. Duże brawa!
44 minuty z albumem "The Proffer of Light" to prawdziwa przyjemność i pomimo 4 krotnego odsłuchu nadal odczuwam taki sam powiew świeżości, płynący z membran słuchawek, jak przy pierwszym. Te dźwięki są na swój sposób hipnotyzujące!
Jeżeli tak będzie grał Praise The Sun na kolejnych krążkach, to wyrośnie nam światowa gwiazda muzki Melodic Death Metal'owej! Jeszcze raz: Duże brawa!
Warto posłuchać – polecam.
No dobrze ... nie mogłem się oprzeć i właśnie nabyłem Digital Album na stronie Bandcamp ... będzie piąty odsłuch, tym razem plików FLAC :)
Subskrybuj:
Posty (Atom)